Ik houd niet van zoetsappige verhalen. Ik houd wel van verhalen over tragische helden, revoluties en oorlogssituaties. In de geschiedenislessen leefde ik voor het tijdvak ‘’Pruiken en Revoluties’’, omdat er zoveel gaande was. Het is zo enorm bijzonder om te lezen over de ideeën die mensen aandreven tot het voeren van actie. In het bijzonder hebben we het op het vwo gehad over het revolutiejaar 1848 en de gebeurtenissen die daaraan voorafgingen.
Een van die gebeurtenissen was de opstand van 1832. Frankrijk had wederom een koning op de troon zitten, waardoor het land verdeeld was in verschillende loyaliteiten. Een deel was nog steeds trouw aan Napoleon, die zijn ondergang tegemoet moest zien in 1815. Een ander, elitair, deel van Frankrijk was loyalist. Dit hield in dat zij achter de oude koningslijn, de Bourbons, stonden. Ze wilden een restauratie van de situatie voor de grote Franse Revolutie van 1789. Nu zijn jullie vast niet naar mijn website gekomen om naar een geschiedenisles te luisteren, dus ga ik snel verder naar de moraal van het verhaal!
In 1832 ontstond er een studentenrevolutie. Zij streden voor de oude idealen vrijheid, gelijkheid, en broederschap. Met de vlag in de hand gingen zij de straat op om te vechten voor meer gelijkheid voor het lagere volk en de burgerstand. Frankrijk was op dat moment nog niet klaar voor een revolutie. Het volk dat de studenten te hulp had moeten schieten, sloegen de deuren dicht. Dit resulteerde erin dat de opstandelingen alleen stonden en verslagen waren.
Victor Hugo heeft deze opstand van een korte afstand meegemaakt en besloot het later te verwerken in zijn boek Les Misérables. Een van mijn favoriete boeken. Ondanks dat hij veel gebruik heeft gemaakt van fictie, zitten er veel waarheden verscholen in het verhaal. De les amis de l’abc in het verhaal gaan de straat op om een nieuwe revolutie te ontketenen. Ze zijn een sterke groep, waarin het grootste deel draait om fraternite; vriendschap. Ze besluiten voor dezelfde idealen te vechten en te sterven. Een deel wat mij enorm is bijgebleven van dit verhaal is de volgende quote:
‘’ — Vive la République ! J’en suis.
Grantaire s’était levé.
L’immense lueur de tout le combat qu’il avait manqué, et dont il n’avait pasété, apparut dans le regard éclatant de l’ivrogne transfiguré.
Il répéta : Vive la République ! traversa la salle d’un pas ferme, et alla seplacer devant les fusils debout près d’Enjolras.
— Faites-en deux d’un coup, dit-il.
Et, se tournant vers Enjolras avec douceur, il lui dit :
— Permets-tu ?
Enjolras lui serra la main en souriant.’’
(Hugo, V. Hallepee, D, 2012.)
Op het allerlaatste moment in het verhaal staat de leider als enige nog overeind. Zijn allergrootste ergernis van de hele vriendengroep komt naar boven gestommeld. Dit is een jongen die altijd dronken op de bijeenkomsten kwam; de niet-gelover. Hij geloofde niet in een revolutie of een betere wereld. In het laatste hoofdstuk dat over de studenten gaat gebeurt er iets wonderlijks. Grantaire, de pessimistische volger, vraagt toestemming om naast de leider te mogen sterven. ‘’Leve de republiek! Ik hoor bij hem.’’ Wetende dat hij elk moment zal sterven voor de belangen waar hij niet in geloofde, gaat hij naast de revolutieleider staan. Deze geeft hem glimlachend de hand en samen worden ze neergeschoten door de soldaten. Dit getuigd voor mij van absolute broederschap en het is het meest treurige moment van het boek.
Om dit mooie boek te eren heb ik er een poster van gemaakt. Ik heb de afbeelding gepakt van de verfilming uit 2012. (Mackintosh,C.(Producent), & Hooper,T. (Regisseur). (2012) In mijn ogen is dit de meest geschikte jongen die ze hadden kunnen casten in de rol van Enjolras, de leider van de studenten. Vriendschap is niet het enige thema in het boek, maar speelt wel vaak een grote rol. Hierdoor wil ik hem toch aanbevelen. Vrijheid, gelijkheid en broederschap zijn zulke belangrijke idealen. Het boek is zo ontzettend mooi en de passages zijn fantastisch. Je kan veel van het boek leren over de situatie in Frankrijk gedurende de periode 1815-1830. Een echte klassieker.
